|
Rewal jest siedzibą gminy, skupiającej kilka nadmorskich kąpielisk. Prawa gminy nabył na mocy ustawy z dniem 1 stycznia 1973 roku. Do najwcześniej powstałych okolicznych miejscowości można zaliczyć Pustkowo, Śliwin, Niechorze. Tu w Niechorzu jest znana latarnia morska, obsługująca w przeszłości również rybaków z Rewala.
We wczesnych latach miejscowa ludność trudniła się łowieniem ryb.
W późniejszych latach w Rewalu w domach zaczęto przyjmować letników.
W 1896 roku do Rewala doprowadzono kolej wąskotorową. Dzięki niej z Berlina do Rewala można było dojechać tylko w ciągu 6 godzin. Od czasu przedłużenia torów z Niechorza do Trzebiatowa, kolej ta kursowała 3 razy dziennie. Rozwój turystyki sprawił, że Rewal rozwijał się najszybciej w okolicy. W 1900 roku miał 144 mieszkańców, a dziesięć lat później już 299 i był największą gminą (wsią) od ujścia Dźwiny aż do Mrzeżyna.
W dwudziestoleciu międzywojennym do Rewala przyjeżdżało rocznie od 2000 do ponad 3500 osób. W latach 1906-08 oddano do użytku dwa zakłady kąpielowe: męski i żeński. Żeński był koło Placu Zdrojowego, męski po drugiej stronie rzeki. W 1924 roku zamknięto i zburzono zakład męski ze względu na silne zniszczenia posztormowe.
W 1932 roku w Rewalu otworzono pierwsze biuro podróży i wypożyczalnię samochodów. Pobudowano także korty tenisowe, dbano o wygląd miejscowości. Kilka lat przed wojną powstały tzw. falochrony, czyli ostrogi, które miały chronić przed niszczącymi działaniami morza, które tak w niedalekim Trzęsaczu doprowadziły do bardzo poważnych zniszczeń wybrzeża. Po wojnie Rewal wchodził w skład Gminy Karnice i dopiero od 1973 roku stał się samodzielna gminą z siedzibą w Rewalu.
Obecnie w skład gminy Rewal wchodzą: Pobierowo, Pustkowo, Trzęsacz, Rewal, Śliwin, Niechorze i Pogorzelica.
W Polsce gmina Rewal uznawana jest za jedną z najlepszych gmin turystycznych. W ogólnopolskim konkursie ogłoszonym przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji "Najbezpieczniejsza gmina w Polsce 2002", gmina Rewal zajęła pierwsze miejsce.
| 
